We genieten enorm in Vietnam, Tam Coc. Vooral van de rust en de natuur. Het is fijn dat we ons kunnen verplaatsen en niet afhankelijk zijn van een taxi of ander openbaar vervoer. We stappen zo op de fiets of de scooter en weg zijn we, de omgeving ontdekken en ergens een hapje eten. Ook kunnen we te voet een blokje om en een kleine boodschap halen. Bij onze guesthouse kunnen Aisah en Aya goed overweg met de kindjes die hier wonen. Er word hard gelachen, pakkertje en verstoppertje gespeeld en ze delen het speelgoed wat aanwezig is.
De kinderen hier gaan in de ochtend vroeg naar school, de schooltijden zijn gesplitst in 2 dagdelen. Van 07.30u tot 11.30u en in de middag van 14.00u tot 16.30u. De meeste kinderen blijven tussen de middag op school, omdat ze vaak verder weg wonen en er al meer dan een half uur over doen om bij school te komen. Ook de kinderen die bij onze guesthouse wonen zijn doordeweeks hele dagen weg, ze komen rond 17.00u weer thuis. We merken dat de kinderen hier in de omgeving weinig te doen hebben, er zijn geen speeltuinen of sportvelden. Er worden geen activiteiten georganiseerd. In hun vrije tijd zitten ze vooral thuis en op een mobiele telefoon en scrollen ze door allemaal Youtube filmpjes. Het geluid staat ook nog eens heel hard, dat maakt niemand wat uit. Verveling zal hier een grote rol in spelen waarbij ook de ouders zelf vaak aan het werk zijn. Ook volwassenen zetten het geluid op hun telefoon heel hard, ze kijken veel Youtube en Facebook filmpjes waar iedereen dus van mee mag genieten. Wij vinden het een hinder, zeker als we in een busje zitten waar een man zulke harde muziek draait. Ook huurden we eens een privéauto met chauffeur, deze meneer zat bijna de gehele reis achter het stuur met zijn telefoon op Facebook en keek talloze domme filmpjes met hard volume. Blijkbaar zijn dit de gewoontes in Vietnam.
De fietsen hier zijn niet de nieuwste, dat hoeft ook niet. We hebben onze draagzak waar Aya in kan als we een rondje willen fietsen maar de eigenaar van de guesthouse monteert op een eenvoudige manier een ouderwets fietsstoeltje achter op Rowan haar fiets zodat Aya achterop kan. Dat is toch wat fijner fietsen.
We eten bij verschillende kleine restaurantjes in de straat verderop en hebben ons favoriete tentje al snel gevonden, we komen er in deze week dus een paar keer terug. Heerlijk eten gemaakt door een vriendelijke vrouw en haar man. Ze wonen daar met hun ouders en 2 zoontjes, die ook graag met onze kinderen spelen. Dus goed eten en fijn gezelschap voor iedereen, een win-win situatie.
In het dorp zijn kleine winkeltjes voor het hoognodige. Natuurlijk verkopen ze rijst en water maar vooral ook verpakte koekjes, snoepjes en verzorgingsproducten. Soms verkopen ze buiten nog verse groenten en fruit en vaak staat er ook een klein benzinepompje. Het is echt alleen een vat met een slang. Even pompen met de hand en de benzine loopt in de houder van boven, klaar voor gebruik. Grappig om te zien!
Grote supermarktketens zijn hier in de omgeving niet.
Dagelijks zien we boeren hun vee uitlaten. De waterbuffels grazen het grootste gedeelte van de dag op het waterrijke land en worden eind de middag naar een ander gedeelte begeleid of misschien wel naar hun stal, geen idee eigenlijk.
Op het land zien we ook veel eenden grazen, ze zwemmen in de smalle beekjes en lopen door het riet te snuffelen.
In Vietnam rijden ze ook aan de rechterkant van de weg, dus dit is geen probleem voor ons. In de avond kan het best afkoelen en is het ook heel donker, op de scooter werkt de verlichting gelukkig goed alleen de fietsen zijn niet voorzien van een fietslamp. Gelukkig hebben we nog een zaklamp op zak waarmee we ons zichtbaar kunnen maken en valt het mee met de drukte op de weg.
We fietsen nog een ochtend richting de hoofdstad van dit gebied: Ninh Binh. We worden veel nagekeken, er komen denk ik weinig toeristen in dit gebied of ze vinden het bijzonder dat we op de fiets zijn vanuit Tam Coc. Er zijn brede straten en er word veel gewerkt aan gebouwen en huizen. Mooie grote herenhuizen die aan de buitenkant luxe uitstralen met goud gespoten hekwerk. Hier werken veel vrouwen overigens ook in de bouw, met hun gezichten gewikkeld in doeken vanwege het stof en de warmte, werken ze net zo hard als mannen. Elke ochtend arriveren ze met z´n allen bij de bouwplaats, allemaal zitten ze achterin een pick-up truck om de werkdag te beginnen. We fietsen wat door de straten en vinden een bakkerij waar we wat broodjes scoren. We vinden het verder geen interessante stad, dus fietsen weer terug en nemen ergens een pauze om de broodjes te eten.
Voor degene die dromen van een reis naar (noord) Vietnam, sla dan zeker deze plek niet over.
Je kan hier rustig en veilig wandelen, fietsen en scooteren. Vaar een begeleide tocht over de rivieren in een ¨sampan¨ bootje of boek een grotten tour, bezoek één van de geweldige viewpoints of tempels en wandel bij de Bich Dong Pagode. Het centrum heeft genoeg gezellige eetgelegenheden en zaakjes om een tour te boeken mocht je dit willen maar je kan dus ook prima op eigen houtje alles bezoeken.
Het is gewoon een heerlijke plek om te ontkomen aan de drukte en te genieten van het landschap om je heen.
Reactie plaatsen
Reacties