We genoten van onze tijd in Bangkok en waren na 4 volle dagen al aardig aan het tijdsverschil en nieuwe ritme gewend. We gingen nog een dagje naar het Children´s Discovery Museum, dit museum heeft een gratis entree en verschillende binnen en buiten speelzones per leeftijd, waterspeeltuin en georganiseerde activiteiten waarvoor je je kan aanmelden. Het museum ligt in de wijk Chatuchak en heel toevallig stuitte we op de ¨Chatuchak Weekend Market¨. De thuisbasis van bijna 10.000 verkopers die elk weekend klaar zitten op deze markt. Je vindt hier alles van vintage kleding en sneakers tot stripboeken en Thais handwerk. Nog nooit eerder zijn wij op zo´n enorm grote markt geweest, het was een beetje een gekkenhuis. Op alle markten in Thailand is het ook normaal om (harde) muziek te draaien en anders heb je wel mensen met een eigen karaoke muziekinstallatie die een liedje op straat zingen.
Het was tijd om naar onze volgende bestemming te vertrekken, namelijk ¨Kanchanaburi¨. In een comfortabele jeep met chauffeur reden we in 2 uur tijd naar deze stad gelegen in centraal Thailand. We kwamen vanuit het drukke Bangkok, met Aziatisch en Europees eten en drinken in overvloed, een breed toeristisch activiteiten aanbod en achter elke bocht is er wel een markt of indoor shoppingmall te vinden. Hier in Kanchanaburi leek het wat rustiger. Zo reed er minder verkeer, waren er geen geel-groene en roze taxi´s en was er maar 1 weg met cafe´s, restaurants en massagesalons. We verbleven in een guesthouse met de naam ¨Thai Guesthouse¨ gerund door een vriendelijke jongeman en zijn familie, gelegen in een rustige straat. We hadden een eigen zitje voor de deur en er was een tuin waar de kids wat konden rennen en spelen. De broer van de eigenaar had ook een eigen guesthouse een paar meter verderop en hun moeder scharrelde wat in de tuinen, rond het erf en maakte banaantjes en ander fruit klaar voor ons.
Ondanks dat het hier geen zomer is voelen we om 10.00u in de ochtend de snikhete zon al branden op onze huid terwijl we opzoek zijn naar een ontbijtje. Lege magen, een falende zoektocht naar een ontbijt en de hete zon zijn een goed recept voor chagrijnige gezichten en zeurende kinderen. We vonden al snel de oplossing: een tuk tuk. Zittend in de schaduw van dit luchtige vervoersmiddel reden we door de straat waar zich tal van barretjes en cafe’s bevonden die naast Thai food ook enkele Europese maaltijden aanboden, alleen was meer dan de helft hiervan in de ochtend gesloten. Eenmaal afgezet bij een zaakje wat open was, kozen we voor een stevig Engels ontbijt. Helaas had de Thaise dame van het restaurant nog niet veel ervaring met de Europese keuken en hebben we beleefd de chemisch smakende pancakes van de kinderen in een servetje gedraaid en in de tas meegenomen om later in een prullenbak te dumpen. Een slap in plastic verpakt croissantje van de bekende supermarkt 7-Eleven was het alternatief maar de kinderen smulden er in ieder geval van.
Erawan Waterfall
Water en snack’s voor tijdens onze excursie naar de Erawan watervallen zaten ook in onze boodschappentas. Nadat we de pancakes hadden weggegooid vertrokken we met een taxi naar het ¨Erawan National Park¨. De taxi vanuit Kanchanaburi koste ons 1400 bath (38 euro) . De chauffeur zou ons vanuit Kanchanaburi heen (1uur) en terug (1uur) brengen en op ons wachten terwijl wij het nationaal park bezochten.
De rit naar het nationaal park volgde de rivier de Kwai. Langs deze route zie je mooie gebouwen en groene gebieden afgewisseld met houten krotjes en vervallen hutjes. De bordjes langs de weg met ‘pas op overstekende olifanten’ spreiden onze ogen door de dichtbeboste gebieden, maar helaas spotte we geen olifanten.
Zittend in de auto rij je langs de entree van het nationaal park en koop je een ticket, 300 bath per volwassene en 150 per kind. Voor buitenlandse toeristen zijn ook hier de entree prijzen hoger dan voor Thaise mensen, dit zagen we eerder ook in Chiang Mai (Noord Thailand) en in Krabi (Zuid Thailand) dus kunnen we concluderen dat dit wel in heel Thailand geldt. Wat zou er gebeuren als wij de Duitsers en Belgen die in Nederland op vakantie komen het dubbele laten betalen voor toeristische attracties?
De weg naar de watervallen is netjes aangelegd en op de parking zijn, net als in heel Thailand, eet en drink gelegenheden. Er zijn verschillende watervallen opgedeeld in 7 niveaus. Onder de verschillende watervallen heb je de mogelijkheid om te zwemmen, mits je een zwemvest draagt. Ondanks dat dit een druk bezochte plaats is merk je daar in het nationaal park weinig van. Door de warmte is het aantrekkelijk om al snel in de blauw wit gekleurde rivier te springen en onze kinderen waren ook niet meer te houden. Op niveau 2 namen we de eerste duik, maar door de vissen die aan je tenen komen sabbelen bij het in en uitgaan van het water werd dit alleen maar pootje baden. We vervolgde onze klim naar de volgende waterval op niveau 3 waar we de vissen beter konden omzeilen en even fijn konden zwemmen. Hoger zijn we niet gekomen, wat voor ons prima was. Het liep dan ook tegen vieren en dat was de tijd om het park weer te verlaten.
Bridge over the river Kwai
Op korte afstand van onze guesthouse lag de bekende ¨Bridge over the river Kwai¨ spoorlijn, ook wel ¨Death Railway¨ genoemd. Dankzij verschillende films en boeken is de brug over de rivier de Kwai beroemd geworden en trekt het jaarlijks vele toeristen. Deze stalen brug is een van de belangrijkste historische monumenten en gedenktekens in Thailand. Na de invasie van de Japanners in december 1941 probeerden zij een transportroute door Siam (voormalig Thailand) naar Birma te creëren, dat de Japanners ook bezette tussen 1942 en 1944, om zijn afhankelijkheid van zeetransport te verminderen en verdere bewegingen te vergemakkelijken naar Indië. Dit nam de vorm aan van de nu beruchte Dodenspoorweg, aangelegd door de Japanners met behulp van de dwangarbeid van honderdduizenden burgers uit Zuidoost-Azië en krijgsgevangenen van de geallieerden. Deze soldaten - verplaatst van kampen in Singapore en elders - waren voornamelijk afkomstig uit het Verenigd Koningkrijk en zijn kolonie in India, Nederland en zijn Nederlands-Indische kolonie, Australië en de Verenigde Staten. Na de Tweede Wereldoorlog werd de beschadigde brug in 1946 gerenoveerd door de Thaise regering.
De ¨Bridge of the River Kwai Memorial Week¨ wordt elk jaar gehouden van eind november tot begin december en laten wij nou net op dat moment hier zijn. We gingen naar de indrukwekkende gratis tentoonstelling over de Tweede Wereldoorlog en de geschiedenis en archeologie van deze brug. De indrukwekkende tentoonstelling vond dan ook plaats op de oever van de rivier, onderaan de brug. Niet ver van de brug ligt Kanchanaburi War Cemetery, een andere belangrijke plaats die verband houdt met de Tweede Wereldoorlog, aangezien hier de overblijfselen van de krijgsgevangenen werden begraven die waren omgekomen tijdens de aanleg van de spoorlijn.
Alles was prachtig verlicht, ze hadden er een waar spektakel van gemaakt met vuurwerk op het einde als feestelijke afsluiter.
Reactie plaatsen
Reacties